Pogoda była znośna, tzn. ciepło ale dżdżysto.
Wojtuś w akcji.
Posadziłam 5 brzózek, które wykopałam w Warszawie dzięki bystrości Mamy.
Wprawdzie te, które wypatrzyła w murku nie dały się wyrwać,
ale znalazłam inne przy parkanie pod byłym kinem Skarpa.
Większość kwiatów załatwiły przymrozki.
Ale petunia przeżyła.
Jurek dalej walczy z fundamentem.
A ja zasypałam dół.
Wykopałam też georginie.
A w niedzielę Wojtek przywiózł kilka taczek piasku,
a potem musiałam się nasłuchać .....
Później już woził tylko Jurek, a ja zajmowałam się
załadunkiem, wyładunkiem i ubijaniem
Ponieważ nie miał kto utrwalić mojej ciężkiej pracy
więc strzeliłam sobie fotę sama.
Udało nam się wspólnie opróżnić to coś.
To poręczne narzędzie służy do ubijania piachu.
To artystyczne zdjęcie, to jest mech na papie.
A to nasza nowa narzuta.
Wojtuś zrobił nam na obiad tortillę, sałatki już nie chciał.
Gdyby ktoś miał niedosyt, to jeszcze jedno ujęcie.
Dawno się tak nie uśmiałam.