Kežmarok uzyskał prawa miejskie od węgierskiego króla Beli IV w 1269 r. Jako wolne miasto zyskał liczne ekonomiczne i polityczne przywileje: prawo do organizowania 2 targów w roku (1419), prawo składowania (1435), prawo miecza (1438), i prawo używania herbu w 1463 r.
Kamieniczki na rynku są niemal jednakowe – w przeszłości różniły się tylko tym, że mniejsze należały do rzemieślników, a większe do urzędników, lekarzy, handlarzy. W okresie komunizmu, w ramach socjalizacji, przeniesiono do nich Romów, którzy mieszkają tam do dziś.
W roku 1818 dwór z XVII w. przebudowano w stylu klasycznym na redutę
(dom przeznaczony na uroczystości).
Ratusz. Pierwotny ratusz został spalony podczas najazdu husytów.
Unikatowy drewniany artykularny kościół ewangelicki
wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO
W tym czasie ewangelicy swoje kościoły mogli budować
tylko za murami miejskimi, bez fundamentów, z drewna, bez wieży i dzwonów.
Pierwsza budowla kościoła powstała w 1687-88 r.,
dzisiejsza w stylu barokowym w 1717 r. - w ciągu 3 miesięcy.
Budowę kościoła wspierali finansowo protestanci
z północnej Europy, np. Szwecji i Danii.
Kościół ewangelicki z II połowy XIX w. - eklektyzm.
Wszystkie elementy budowli są symetryczne - np. 2 ambony.
Zawiera elementy wielu stylów: bizantyjskiego, romańskiego, mauretańskiego.
Pierwszy ratusz został spalony podczas najazdu husytów.
Rynek.
Pierwotnie gotycki budynek został przebudowany w elegancką rezydencję renesansową.
Ostatnim właścicielem zamku był Ferdinand Rueber.
Zamek miejski Thökölyho
Przed bazyliką stoi dzwonnica uważana za najstarszą renesansową dzwonnicę na Słowacji.
Rzeźba ukrzyżowanego Chrystusa na głównym ołtarzu
przypisywana jest Witowi Stwoszowi(XV/XVI).
Najstarsze na Słowacji małe grające organy tego typu z 1651 r.
Ława renesansowa pod chórem pochodzi z 1518 r.
Początki Bazyliki Świętego Krzyża sięgają wczesnoromańskiej epoki w XIII w.
Dzisiejszy kościół gotycki powstał po przebudowie w latach 1444-1498.